Η παρούσες εκθέσεις δεν είναι απλώς ένα φωτογραφικό αρχείο παλιών σχολείων.
Είναι ένα ποιητικό ταξίδι στο χρόνο και τη μνήμη. Μια πρόσκληση όχι μόνο να δεις,
αλλά να θυμηθείς, να νιώσεις, να στοχαστείς.
Μερικά έργα δεν είναι απλώς καλλιτεχνικά. Είναι υπαρξιακά. Κι όταν η τέχνη ακουμπά την ψυχή
της συλλογικής μας μνήμης, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με σεβασμό απέναντί της.
Το φωτογραφικό λεύκωμα «Αναμνήσεις στη Σκόνη», του φωτογράφου – εικαστικού Νίκου Μπασιά,
δεν καταγράφει απλώς σχολεία που εγκαταλείφθηκαν. Καταγράφει ένα κομμάτι της παιδικής ηλικίας
ενός τόπου ολόκληρου. Εκεί όπου η κιμωλία άφηνε σημάδια όχι μόνο στον πίνακα αλλά και στο χρόνο.
Ο τίτλος “Αναμνήσεις στη Σκόνη” του φωτογραφικού λευκώματος φέρει μια δυνατή αντίθεση:
– από τη μια οι αναμνήσεις, ζωντανές, συναισθηματικές, ανεξίτηλες·
– από την άλλη η σκόνη, σύμβολο φθοράς, εγκατάλειψης, λήθης.
Η φωτογραφία λειτουργεί σαν χάδι από αγέρι πάνω σ’ αυτή τη σκόνη. Σηκώνει το πέπλο της λήθης και
φέρνει στο φως εικόνες, ήχους, στιγμές που κάποτε έδωσαν ζωή στα κτίρια.
Οι φωτογραφίες δεν είναι απλά τεκμήρια. Είναι υπενθυμίσεις. Υπενθυμίσεις της μεταμόρφωσης της
κοινωνίας, της περατότητας του ανθρώπου, της ομορφιάς της σιωπής.
Ο Νίκος Μπασιάς δεν καταγράφει ως ιστορικός ή αρχιτέκτονας. Φωτογραφίζει με μια προσωπική ματιά·
αναζητώντας όχι απλώς το κτίριο, αλλά το αποτύπωμα όσων έζησαν εκεί.
Η επιλογή να παρουσιαστούν οι εκθέσεις εκτός γκαλερί, μέσα σε καφενεία και δίπλα στα ίδια τα εγκαταλελειμμένα
σχολεία, είναι βαθιά συμβολική. Οι φωτογραφίες επιστρέφουν εκεί όπου ανήκουν—στους ανθρώπους, στους τόπους, στις μνήμες.
Τα καφενεία είναι τα σημεία όπου η ιστορία δεν καταγράφεται σε βιβλία, αλλά αφηγείται. Όπου οι φωτογραφίες δεν είναι εκθέματα, αλλά αφορμές για κουβέντα:
«Εδώ κάτω ήταν το σχολείο μας…»
«Θυμάσαι τον δάσκαλο;»
«Πού να βρίσκονται άραγε όλοι οι παλιοί συμμαθητές;»
Έτσι, οι εικόνες παύουν να είναι σιωπηλές. Γίνονται γέφυρες ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα.
Αυτές οι έκθεσεις δεν είναι αποχαιρετισμός.
Είναι ένας φόρος τιμής:
– στα σχολεία που δίδαξαν και διαμόρφωσαν γενιές
– στους ανθρώπους που τα θυμούνται ακόμη
– και στις παιδικές αναμνήσεις που δεν σβήνουν ποτέ.
Νίκος Μπασιάς – Φωτογράφος και εκπαιδευτικός.
Εδώ και 13 χρόνια καταγράφει εγκαταλελειμμένα Ελληνικά σχολεία ανά την Ελλάδα, την Κύπρο και την Σμύρνη.
Όχι για να δημιουργήσει ένα αρχείο, αλλά για να αναδείξει τη μνήμη.
Με μια βαθιά ανθρωποκεντρική και συγκινητική ματιά,
αναζητά την ψυχή μέσα στα κτίρια και τους ανθρώπους που τα θυμούνται.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΕΩΝ: 10 έως 31 Αυγούστου 2025
ΕΓΚΑΙΝΙΑ:
10 Αυγούστου – LOTOS Open Art Gallery – Σούγια
18 Αυγούστου “Μετά Χαράς” – Σκινές
25 Αυγούστου “Σελί” – Σέμπρωνας
This exhibitions is not merely a photographic archive of old schools.
It is a poetic journey through time and memory.
An invitation not only to see, but to remember, to feel, to reflect.
Some works are not merely artistic. They are existential. And when art touches the soul
of our collective memory, we can only stand before it with reverence.
The photographic album “Memories in Dust” by photographer and visual artist Nikos Basias
does not simply document abandoned schools.
It captures a fragment of an entire place’s childhood— where chalk left its marks not only on the blackboard, but also on time itself.
A Poetic Contrast
The title “Memories in the Dust” of the photo album carries a
powerful contradiction:
– on one hand, memories: vivid, emotional, indelible;
– on the other, dust: a symbol of decay, abandonment, oblivion.
Photography here acts like a gentle breeze across that dust.
It lifts the veil of forgetfulness and brings to light images,
sounds, and moments that once gave life to these buildings.
From Documentation to Emotion
These photographs are not just records. They are reminders.
Reminders of society’s transformation, of human transience, of
the beauty in silence.
Nikos Basias does not document as a historian or architect. He
photographs with a personal gaze—seeking not merely the
structure, but the imprint of those who once lived within it.
The choice to present the exhibitions outside gallery walls, inside local cafés and beside the very abandoned schools themselves—is deeply symbolic. The photographs return to where they belong: to the people, the places, the memories. Cafés are where history is not written in books, but told in stories. Where photographs are not exhibits, but sparks for conversation
“That was our school down there…”
“Remember the teacher?”
“I wonder where all our old classmates are now…”
In this way, the images cease to be silent. They become bridges between yesterday and today.
A Tribute
This exhibitions are not a farewell.
It is a tribute:
– to the schools that taught and shaped generations
– to the people who still remember them
– and to the childhood memories that never fade.
The Photographer
Nikos Basias – Photographer and educator.
For the past 13 years, he has been documenting abandoned Greek schools across Greece, Cyprus and Izmir,
not to create an archive, but to highlight memory.
With a deeply human-centered and moving gaze, he seeks the soul within the buildings—and within those
who still remember them.
DURATION: 10 TO 31 August 2025
OPENING EXHIBITIONS:
10 August – LOTOS Open Art Gallery – Sougia
18 August – “Meta Charas” – Skines
25 August “Seli” – Sempronas
