ΜΠΛΕ ΜΑΡΕΝ
Δημιούργησα το έργο ως έναν δυναμικό σχολιασμό πάνω στην έμφυλη βία, τη συναισθηματική και σωματική κακοποίηση, και την ανθεκτικότητα των γυναικών.
Η χρήση των υλικών (μπλε μαρέν, αλάτι) προσθέτει πολυεπίπεδη σημασία, αναδεικνύοντας τη διπλή πραγματικότητα της βίας και της δυνατότητας επιβίωσης.
Προκαλώ τον θεατή να αναρωτηθεί για τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία αντιλαμβάνεται και χειρίζεται την κακοποίηση, προσφέροντας ταυτόχρονα μια οπτική αναπαράσταση της δύναμης των θυμάτων να επιβιώσουν και να επουλωθούν.
Το έργο έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως κοινωνική διαμαρτυρία, προωθώντας την ανάγκη για ευαισθητοποίηση και δράση σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως η έμφυλη βία.
Σύμβολα και Ερμηνείες:
- Το Μπλε Μαρέν:
- Το μπλε μαρέν δεν είναι απλώς ένα χρώμα στο έργο μου, αλλά ένας συμβολικός δείκτης βίας και συναισθηματικής κακοποίησης. Η φράση “την έκανε μπλε μαρέν” εκφράζει λαϊκά τον τρόπο με τον οποίο κάποιος έχει κακοποιηθεί τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Η επιλογή να χρησιμοποιήσω αυτό το χρώμα στον πίνακα προσδίδει το βίαιο και τραυματικό στοιχείο της κακοποίησης. Ταυτόχρονα, το βαθύ μπλε έχει συμβολικές αναφορές σε συναισθήματα όπως η μελαγχολία, η θλίψη και η απομόνωση.
- Το Αλάτι:
- Το αλάτι γύρω από το πορτρέτο αποτελεί μια ακόμα ισχυρή μεταφορά. Στην παροιμία “την έκανε του αλατιού”, η έννοια του αλατιού παραπέμπει σε σκληρή και βίαιη συμπεριφορά. Ωστόσο, το αλάτι έχει μια διττή συμβολική λειτουργία:
- Αφενός, είναι σύμβολο του πόνου, καθώς προκαλεί έντονο πόνο αν μπει σε ανοιχτή πληγή.
- Αφετέρου, είναι σύμβολο καθαρισμού και θεραπείας, κάτι που υποδηλώνει την αντοχή και τη δυνατότητα της επούλωσης. Το αλάτι επομένως γίνεται το πλαίσιο που αγκαλιάζει την κακοποιημένη μορφή, αφήνοντας υπαινιγμούς για τη δυνατότητα επιβίωσης και ανάκαμψης παρά τον πόνο.
- Η Κακοποιημένη Γυναίκα:
- Το πορτρέτο της γυναίκας γίνεται το κέντρο του έργου, εκπροσωπώντας όχι απλώς ένα μεμονωμένο θύμα, αλλά το σύνολο των γυναικών που υφίστανται κακοποίηση. Το γεγονός ότι εμφανίζεται κακοποιημένη μεν, αλλά αναγνωρίσιμη και παρούσα, δείχνει τη δύναμη του θύματος να παραμείνει ορατό παρά την κακοποίηση. Αυτή η αντοχή υπογραμμίζεται από τη συνύπαρξη των δύο φράσεων που εμπνέουν το έργο, συνδυάζοντας την καταστροφή με την επιβίωση.
BLUE MAREN
I created this work as a dynamic commentary on gender-based violence, emotional and physical abuse, and the resilience of women. The use of materials (blue maren, salt) adds layered significance, highlighting the dual reality of violence and the capacity for survival.
I challenge the viewer to question how society perceives and addresses abuse, offering at the same time a visual representation of the victims’ strength to survive and heal. This piece has the potential to function as a form of social protest, advocating for awareness and action on such a critical issue as gender-based violence.
Symbols and Interpretations:
- Blue Maren:
- Blue maren is not merely a color in my work but a symbolic marker of violence and emotional abuse. The phrase “turned her blue maren” colloquially conveys the way someone has been severely abused, both physically and psychologically. My choice to use this color in the painting underscores the violent and traumatic aspects of abuse. At the same time, the deep blue carries symbolic references to emotions such as melancholy, sorrow, and isolation.
- Salt:
- The salt surrounding the portrait is another potent metaphor. In the saying “turned her into salt,” salt conveys harsh and violent behavior. However, salt carries a dual symbolic function:
- On the one hand, it symbolizes pain, as it causes intense pain when it enters an open wound.
- On the other hand, it symbolizes cleansing and healing, implying resilience and the possibility of recovery. Thus, salt becomes the frame that envelops the abused figure, hinting at the potential for survival and healing despite the pain.
- The Abused Woman:
- The portrait of the woman becomes the focal point of the work, representing not just an individual victim but the collective of women who endure abuse. The fact that she appears abused yet recognizable and present demonstrates the victim’s strength to remain visible despite the abuse. This resilience is underscored by the coexistence of the two phrases that inspire the work, combining destruction with survival.
