Φωτογραφία τυπωμένη πάνω σε καμβά, σε διάσταση 80cm x 52cm x 3cm. Η φωτογραφία είναι σε κορνίζα σε διάσταση 80cm X 60cm X 5,5cm.
Η φωτογραφία μου, «Σαν ωραίες γυναίκες γυμνές, τούτες οι μέρες οι καλοκαιρινές», δεν είναι απλά μια οπτική απεικόνιση· είναι μια σιωπηλή, ποιητική στιγμή.
Η ποίηση της Καρέλλη γίνεται ένας ποιητικός καθρέφτης του έργου, αναδεικνύοντας ό,τι το έργο μου υπαινίσσεται, και το αντίστροφο. Οι δύο δημιουργίες συνομιλούν, εκφράζοντας την ίδια ουσία μέσα από διαφορετικά μέσα.
“Σαν ωραίες γυναίκες οι μέρες
του καλοκαιριού, με φωτεινά μέλη,
εκτείνονται μπρος στα μάτια μας,
με καλή νωχέλεια, ευχάριστη”
Η εικόνα των «ωραίων γυναικών» στο ποίημα της Ζωής Καρέλλη δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα ανθρώπινα πρόσωπα, αλλά μεταφορικά προσεγγίζει το καλοκαίρι, τη φύση και την ομορφιά του κόσμου. Όπως οι γυναίκες στην ποίηση είναι «ωραίες», έτσι και οι μέρες του καλοκαιριού, με τη φωτεινότητά τους, είναι «ωραίες» και γεμάτες ζωή.
Στην λήψη μου, αυτή η μεταφορά συνδέεται με τα απαλά χρώματα που δημιουργούν μια αίσθηση φυσικής ομορφιάς, με έναν τρόπο που ενσωματώνει την αθωότητα και τη μαγευτική απλότητα της φύσης, παρόμοια με την αποδοχή της ομορφιάς των «ωραίων γυναικών». Η φύση στην φωτογραφία είναι ήρεμη και αποπνέει μια γαλήνη που μοιάζει με την “καλή νωχέλεια” και τη χάρη των γυναικών του καλοκαιριού στην ποίηση.
“ευχαριστημένοι κι εμείς, κοιτάζουμε
τα λαμπρά χέρια απ’ το σώμα τους,
που απλώνονται απάνω μας,
για να μας περιβάλλουν”.
Η Καρέλλη γράφει για «τα λαμπρά χέρια απ’ το σώμα τους, που απλώνονται απάνω μας». Οι γυναίκες του καλοκαιριού δεν περιορίζονται σε ένα σημείο, αλλά κυριαρχούν σε όλο το τοπίο με τη χάρη τους, σαν μια φυσική επέκταση της ζωής και του χρόνου.
Στην σύνθεσή μου, αυτό το συνδυασμένο στοιχείο της φύσης και της ανθρώπινης παρουσίας αποτυπώνεται μέσω του μικρού δέντρου, το οποίο, ενώ δεν έχει ανθρώπινη μορφή, ενσωματώνει την αίσθηση της ζωής και της ανάπτυξης με τρόπο που ενθυμίζει τη φυσική ομορφιά και παρουσία των γυναικών του καλοκαιριού.
Το μικρό δέντρο στον πίνακα στέκεται μόνο του, σαν μια μορφή που δεν φοβάται να διεκδικήσει την παρουσία του μέσα στον αφαιρετικό χώρο. Στην ποίηση της Καρέλλη, αυτή η σταθερότητα συνδέεται με την περηφάνια και τη δύναμη που έχουν οι γυναίκες όταν είναι ωραίες.
“με την έκθαμβη προσφορά των,
με την έντονη περηφάνεια,
μ’ εκείνη τη σταθερότητα
που έχουν οι γυναίκες
όταν είν’ ωραίες”
Το δέντρο γίνεται το σύμβολο αυτής της αυτοπεποίθησης, ένα σημείο αναφοράς σε έναν χώρο που μοιάζει ατελείωτος.
Η φράση «Σαν ωραίες γυναίκες, γυμνές, τούτες οι μέρες οι καλοκαιρινές, υπάρχουν με τη στιλπνότητα των λαμπρών σωμάτων» βρίσκει μια εικαστική αντήχηση στην φωτογραφία μου, όπου η απλότητα της σύνθεσης αποκαλύπτει μια φυσική, αυθεντική ομορφιά.
Η φωτογραφία, όπως οι γυναίκες του ποιήματος, είναι «γυμνή» από περιττά στοιχεία. Το τοπίο δεν χρειάζεται διακοσμητικές λεπτομέρειες· αφήνεται στην απλότητά του, όπως ένα σώμα που αναδεικνύεται από τη φυσική του χάρη. Αυτή η στιλπνότητα δεν είναι κραυγαλέα· είναι υπαινικτική. Τα χρώματα δεν είναι έντονα αλλά μοιάζουν να αιωρούνται, διατηρώντας μια εσωτερική λάμψη. Αυτή η αρμονία των τόνων αποδίδει τη φυσική κομψότητα των καλοκαιρινών ημερών, όπως και τη γοητεία του γυναικείου σώματος που τόσο όμορφα περιγράφεται.
Το χρώμα του ουρανού δεν φωνάζει, αλλά ψιθυρίζει, υποδηλώνοντας τη γοητεία των στιγμών που δεν αποκαλύπτονται πλήρως, αλλά αφήνουν μια υπόσχεση. Μία υπόσχεση της Καρέλλη “για τις Νύχτες γεμάτες έρωτα, κρυφό και μυστικό” που θα ακολουθήσουν.
Photograph printed on canvas in size 80cm x 52cm x 3cm. The photo is in frame, size 80cm X 60cm X 5,5cm.
My photography, “Like beautiful naked women, these summer days,” is not merely a visual depiction; it is a silent, poetic moment.
Karelli’s poetry becomes a poetic mirror to my artwork, highlighting what the artwork implies and vice versa. The two creations engage in a dialogue, expressing the same essence through different mediums.
“Like beautiful women, the days
of summer, with radiant limbs,
stretch out before our eyes
with gentle languor, pleasant.”
The image of “beautiful women” in Zoe Karelli’s poem does not refer to specific human figures. Instead, it metaphorically approaches summer, nature, and the beauty of the world. Just as the women in the poem are “beautiful,” so too are the days of summer, with their radiance, “beautiful” and full of life.
In my creation, this metaphor connects with soft colors that evoke a sense of natural beauty, in a way that embraces the innocence and enchanting simplicity of nature. This mirrors the acceptance of the beauty of the “beautiful women.” The nature in the photo is calm and exudes serenity akin to the «gentle languor» and grace of the women of summer in the poem.
“We, too, content, look
at the brilliant arms of their bodies,
spreading over us,
to envelop us.”
Karelli writes of “the brilliant arms of their bodies, spreading over us”. The women of summer do not remain confined to one spot but dominate the landscape with their grace, like a natural extension of life and time.
In my creation, this blended element of nature and human presence is captured through the small tree, which, while lacking a human form, embodies the sense of life and growth in a way reminiscent of the natural beauty and presence of the women of summer.
The small tree stands alone in the painting, like a figure unafraid to claim its presence in an abstract space. In Karelli’s poetry, this steadfastness resonates with the pride and strength that women possess when they are beautiful.
“With their dazzling offering,
with their intense pride,
with that steadfastness
that beautiful women have”.
The tree becomes the symbol of this confidence, a point of reference in a seemingly endless space.
The phrase, “Like beautiful naked women, these summer days exist with the sleekness of radiant bodies”, finds an artistic echo in my photo, where the simplicity of the composition reveals a natural, authentic beauty.
My art, like the women in the poem, is “naked” of unnecessary elements. The landscape does not need decorative details; it rests in its simplicity, like a body revealed through its natural grace. This sleekness is not ostentatious; it is suggestive. The colors are not bold but seem to hover, maintaining an inner glow. This harmony of tones reflects the natural elegance of summer days, as well as the charm of the female body so beautifully described.
The color of the sky does not shout but whispers, hinting at the allure of moments that are not fully revealed but hold a promise. A promise from Karelli of nights full of love, hidden and secret, yet to come.
