Μετα-μόρφωση ή μετα-μόρφωμα;
Η λάμψη του καλοκαιριού σπαράγματα του χειμώνα. Αντιπαράθεση ομορφιάς και φρίκης, φωτός και σκότους. Τόπος κλειστός χαμένος στις Συμπληγάδες του τουρισμού, που είναι αυτοσκοπός. Τόπος που κινείται στην κόψη του περιβαλλοντικού εγκλήματος.
Η ωφέλεια της χώρας από τον τουρισμό είναι αδιαμφισβήτητη. Για αρκετούς, πρόκειται για το αντίδοτα στην αυξανόμενη λιτότητα. Χρειάζεται όμως η ιδανική αναλογία που έχει το σκοτάδι και το φως, η ιωνικού τύπου δικαιοσύνη.
Ο όρος «υπερτουρισμός» είναι αρκετά πρόσφατος και αναφέρεται στην έντονα αρνητική επίδραση του τουρισμού σε ένα προορισμό και περιλαμβάνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων αλλά και την ποιότητα των εμπειριών των επισκεπτών.
Το μοντέλο του μαζικού τουρισμού όπως το γνωρίζουμε, έχει δείξει τα όριά του.
Όπως λέει ο Σεφέρης «Ανήκουμε σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, το φως του ήλιου και την μεγάλη του παράδοση». Χρειάζεται ένα νέο μοντέλο που θα είναι συμμετοχικό, ολιστικό, θα προωθεί την προστασία του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος και θα θέσει τις βάσεις για μια βιώσιμη αλληλεπίδραση μεταξύ των ομάδων ενδιαφερόντων.
Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Γεμάτοι ασφυκτικά χώροι του καλοκαιριού μετατρέπονται σε πόλεις-φαντάσματα σχεδόν σε μία νύχτα, οι ίδιοι παραμελημένοι και εγκαταλελειμμένοι χώροι ξαναγυρνούν στην ζωή το ίδιο γρήγορα.
Το μοντέλο αυτό δεν δείχνει να ακολουθεί το θεώρημα διατήρησης της ενέργειας και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η μπίλια που γυρίζει να κάτσει στον χειμώνα.
Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.
Metamorphosis or deformation?
The brilliance of summer, winter splinters. Confrontation of beauty and horror, light and dark. A place go through the mill of the tourism, which is an end itself. A place that moves to the end of environmental crime.
The benefit of the country from tourism is unquestionable. For many, this is the antidote to the growing austerity. But the ideal analogy of darkness and light, the ionic justice, is needed.
The term « Over-tourism» is quite resent and it is mentioned to the sharp negative impact of tourism on a destination and includes the quality of life of the residents and the quality of the visitor’s experience.
The model of mass tourism as we know it, has shown its limits.
As the Greek poet Seferis said “we belong to a small country. A stone cape in the Mediterranean, which has no other good than the fight of its people, the sea, the sunlight and its great tradition.” There is a need for a new model that will be participatory, holistic, it will promote the protection of the natural and cultural environment and will lay the foundations for unsustainable interaction between interest groups. In this world, which is getting narrower, everyone needs us all.
Full of crowded areas turn into ghost cities almost overnight, the same neglected and abandoned spaces again return to life the same fast.
The model does not seem to follow the Energy Conservation Τheorem and there is a good chance the ball that turns to sit in the winter.
When on the way to Thebes Oedipus met the sphinx and this raised his riddle, his response was: man. The simple word broke down the monster. We have many monsters to destroy. Let us consider the response of Oedipus.
