«Επιδιώκω να φέρω στο φως τη σιωπηλή ιστορία αυτών των σχολείων. Σε κάθε αίθουσα η σκόνη έχει καθίσει σαν µια λεπτή στρώση λήθης, αλλά αν κοιτάξεις προσεκτικά, µπορείς ακόµα να “δεις” τα παιδιά να τρέχουν στην αυλή, τις κιµωλίες να τρίζουν στον µαυροπίνακα, τις σάκες ακουµπισµένες πρόχειρα στις γωνιές. Αυτά τα σχολεία δεν είναι νεκρά, είναι γεµάτα από ψιθύρους του παρελθόντος. Είναι σιωπηλοί αφηγητές µιας εποχής που πέρασε», αναφέρει, µεταξύ άλλων, ο Νίκος Μπασιάς στο εισαγωγικό του σηµείωµα στο λεύκωµα.
Ένα λεύκωµα – πρόσκληση να δούµε τα παλιά αυτά σχολεία µε άλλα µάτια: Να δούµε τα χρώµατα πίσω από φθαρµένους τοίχους. Να αφουγκραστούµε τις φωνές µέσα στις άδειες αίθουσες. Να ανακαλύψουµε την κίνηση στις έρηµες αυλές. Να νιώσουµε τη θαλπωρή κάτω από τις γκρεµισµένες σκεπές των κτηρίων. Να αισθανθούµε τη χαρά στη θέα των σκουριασµένων παιχνιδιών.
Ευχαριστώ θερμά τον Δημήτρη Μαριδάκη για τα καλά του λόγια σχετικά με το λεύκωμά μου “Αναμνήσεις στη σκόνη”, αλλά και για το άρθρο του συνολικά στην ηλεκτρονική αλλά και στην έντυπη εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα”.
“I seek to bring to light the silent history of these schools. In every classroom, the dust has settled like a thin layer of oblivion, but if you look closely, you can still *see* the children running in the yard, the chalk squeaking on the blackboard, the schoolbags left carelessly in the corners. These schools are not dead — they are filled with whispers of the past. They are silent storytellers of a bygone era,” notes Nikos Basias in his introductory statement in the album.
An album — an invitation to see these old schools with different eyes: To see the colors behind the worn walls. To listen to the voices within the empty classrooms. To discover movement in the deserted yards. To feel the warmth beneath the crumbling roofs. To sense the joy in the sight of the rusted playgrounds.
I warmly thank Dimitris Maridakis for his kind words regarding my photo album “Memories in Dust”, but also for his article in its entirety in the electronic and printed newspaper “Haniotika Nea”.
